Het is overduidelijk dat Marcel Beeckman opnieuw in een productieve fase van zijn leven is gekomen.  Nadat hij in 2011 met een maatschappelijk duidelijke visie naar voren kwam in zijn tentoonstelling ‘Man’s Escape from the Melting Pot, called  Society’ geeft hij in zijn nieuwe reeks kunstwerken, onder de naam “Emotions” toch een groter stuk van zichzelf bloot.
 
Beeckman is absoluut geen getormenteerd schilder, maar de prikkels van de buitenwereld, die niet steeds als minzame strelingen kunnen ervaren worden, beïnvloeden zijn werk in grote mate.   En nog meer dan in zijn vorig oeuvre laat hij de emoties van de omstandigheden een rol spelen in zijn schilderijen, zowel als bron van inspiratie of als driver  van zijn techniek.
 
Het kleurenpalet is hetzelfde gebleven  :  het vurige rood en felle geel van zijn onderwerpen contrasteren met zijn grijze en blauwe achtergronden.  De olieverf wordt gul op het doek gebracht en de symboliek van het vertrekken en ontsnappen (de fiets)  is nog steeds alom tegenwoordig.  Maar hier en daar worden de figuren abstracter.  De kunstenaar houdt zich niet meer in en laat zijn gevoelens de vrije loop waardoor de bewegingen van het penseel nog  krachtiger worden.  Daarbij krijgt het karakter van het werk een nog grotere intensiteit.
 
Wie zijn emoties de vrije loop laat komt onvermijdelijk zichzelf tegen.   Beeckman gaat in die confrontatie geen enkele belangrijke vraag uit de weg :  Wie ben ik ?  Wat is mijn plaats ?  Hou ik nog koers ?
 
De antwoorden liggen in de werken :  standvastige bewegingen, dynamische kleuren, zwaar in de materie.  Deze kunstenaar houdt niet van oppervlakkigheid maar bewerkt zijn doek met een gretigheid die ons als kijker overweldigt.  Zonder compromissen en met open vizier staat Marcel Beeckman  zijn publiek te woord, niet met zijn taal maar met een beeldende expressie die voor geen enkel verbaal geweld moet onderdoen.